Ο Γκύρας λοιπόν γούσταρε την Καραγκούνα και πήγε στο Μπελέτσι γαμπρός (μπαμπρός που έλεγε και ο Λίας). Έπιε κρασί του παππου-Βαϊου του άρεσε και του κόλλησε το καλό μικρόβιο. Φόρο τιμής λοιπόν το postaκι στον μεγαλύτερο εν ζωή απόγονο μου. Τον Μάϊο που τον επισκέφτηκα, πήγαμε στα εγκαταμελημένα αμπέλια του, οπου πρώτη φορά είχα τρυγήσει και πατήσει με τα πόδια στο κάρο μέσα. Δεν ήθελε να πάμε και όταν πήγαμε δάκρυσε. Βέβαια το ξεπέρασε εύκολα μια και είναι μεγάλος γκουρού της αυθυποβολής. Είναι και ο ίδιος άλλωστε που έχει πει: “Σε μένα να μοιάσει το παιδί κι ας έχει και ένα μάτι”.